In december 2004 is de 353 004-5 van Electrotren per post afgeleverd. De eerste ervaringen met het model zijn hieronder uiteengezet. In de verpakking zit een certificaat waaruit blijkt dat dit een genummerd exemplaar is uit een gelimiteerde serie van 1500 stuks.

Virgen de la Paloma

Na het uitpakken valt de hoogte (of eigenlijk de laagte) van het model op, kenmerkend voor de Talgo. Verder valt op dat het model vrij lang is. Op de weegschaal blijkt het model 520 gram te wegen. Het chassis is van metaal, de kap van kunststof. Opvallend zijn ook de grote lichtgekleurde remschijven en de remblokken. Aan de cabine-1 zijde zit een imitatie koppeling en aan de achterzijde zit een beugelkoppeling. Spiegeltjes en twee spoilers zijn los bijgeleverd. De bedrukking is loepzuiver. Het is een opvallende loc met veel details.

Analoog rijdt de locomotief prima en gaat moeiteloos door R2 bogen. Er kan goed langzaam en snel mee gereden worden. De 353 heeft front- en sluitverlichting. Er is een cabine-interieur, echter een machinist ontbreekt.

Om een decoder te kunnen plaatsen, moet de kap eraf. Uit de instructie blijkt dat de spoilers daarvoor eerst verwijderd moeten worden. En die breken heel gemakkelijk, zo is gemerkt. Er zitten twee reservespoilers bij, niet voor niets dus. Na voorzichtig uitbuigen komt de kap los. Het binnenwerk wordt zichtbaar. Het ziet er allemaal opgeruimd uit. Een printplaat over bijna de hele lengte, de NEM 652 contrastekker en de verlichting. Voor een speaker lijkt geen ruimte gereserveerd te zijn.

De 353 past als gegoten bij de Talgo III rijtuigen die eerder zijn aangeschaft.
Sinds kort is er nog een Talgo.

Digitaal rijden doet het model uitstekend. In de NEM stekkerdoos zit (nog steeds) een Lokpilot V1.0 ingeplugd. Over het uiterlijk zijn de meningen verdeeld. De 353 heeft een uitgesproken styling, het is iets anders dan anders.