De V63's zijn verkorte varianten van de O&K 1306. Gewoon omdat het kan.

Fleischmann V63-01 Rood
.

In deze bijdrage is de (ver)bouw na te lezen van een rangeerloc, die in Schwarzburgland is gecategoriseerd als V63-01. De messing schildjes met dit opschrift moeten overigens nog ergens besteld worden. De (ver)bouw is inmiddels afgerond.  

Zoek de verschillen.

Voor het (ver)bouwen van dit locje is eerst een proefmodel gemaakt van een aftandse 1306 kap, die ik hier nog had liggen. Dit, om te zien waar ik tegenaan zou lopen. Na deze ervaring en na getrokken conclusies, is de zaag gezet in de kap van de O&K 1306-5.
Het onderstel komt van een V42, dat via Marktplaats op de kop is getikt. 

De Fleischmann 1306 is, bij gebrek aan wat beters, gezaagd met een handverstekzaag, waar je normaal gesproken houten latten en balken mee doorzaagt. Aangezien deze zaag grote zaagtanden heeft, is voorzichtig zagen geboden. Voordat er gezaagd is, is een houten mal gemaakt, waarin de loc vastgeklemd zit tijdens het zagen.

Op de tweede foto is de loc ingeklemd in een ander houten hulpstuk. Met elastieken wordt de boel op de plek gehouden voor het uitharden van de lijm. Super montage kit van Bison is hiervoor gebruikt. Gewoon uit de bouwmarkt. De loc heeft ongeveer 12 uur ingeklemd gezeten. Op de achtergrond staat het proefkonijn.

De foto boven, is de kap in de nieuwe gedaante. De overtollige lijm is weggeschraapt (binnenzijde) en weggevijld (buitenzijde). Op de foto boven-rechts is de loc ingeklemd en is de voorzijde, het tredegebied, deels ingekort. Dit is uitgevoerd met een kleine ijzer-handzaag. De laatste afwerking is gedaan met een fijne en zeer fijne vijl en zo op de juiste maat gebracht. Voor de achterzijde is dezelfde procedure gehanteerd. De naden zijn hier inmiddels ook bijgewerkt en het tredegebied rondom heeft een zwarte kleur gekregen. 

Om de kap op de correcte positie op het onderstel te krijgen, is het noodzakelijk dat een deel van het frame en de oorspronkelijke motor wordt weg gefreesd. (foto onder). Uiteindelijk is de originele Fleischmann motor niet gebruikt, maar is een ModelTorque motor uit Engeland ingevlogen. Maar voor het idee, met een Fleischmann motor kan deze conversie ook uitgevoerd worden.

Een aandachtspunt zijn de 4 nokjes op het V42 onderstel. Deze zijn allemaal afgevijld. De gelijmde kap is kwetsbaar voor uitbuigen. De nokjes zorgen voor uitbuigen tijdens het plaatsen op, en het liften van de kap van, het onderstel. Er mag eigenlijk geen enkele spanning op de kap komen te staan. Overigens zitten de 4 gaten in kap ook niet op de plaatsen waar de 4 nokjes zouden moeten inklemmen. Met afgevijlde nokjes is teruggegrepen op de oude methode van Fleischmann om kap en onderstel te verklemmen. De bovenzijde van de gevarenschilden zijn in de bankschroef 90 graden omgevouwen. De gevarenschilden, vastgeklemd met de buffers in het onderstel, houden kap en onderstel bij elkaar. Net als bij de oorspronkelijke 1306, die in productie is gegaan in 1959. Mocht je ook zoiets als dit willen doen, neem dan de oude versie van de 1306. De kap van de oude versie heeft geen gaten voor de nokjes en de bovenzijde van de gevarenschilden zijn al 90 graden omgebogen. 

De gevarenschilden zijn optisch bijgewerkt, evenals de gevijlde delen van het frame en de bovenzijde van de ModelTorque. De donkere kleur valt door de ruitjes minder op dan glimmend metaal.

Verder is de V63-01 uitgerust met een Kühn N45 decoder en is de ledverlichting hergebruikt. Het 3-polig stekkertje, om de kap helemaal los te kunnen halen van het onderstel, is ook hergebruikt. De loc is geijkt en de maximale snelheid is afgetopt op 45 schaalkilometers per uur.

Tot slot nog twee plaatjes van dit uitstekend rijdende rangeerlocje. 

Fleischmann V63-02 Groen

De tevredenheid over het eerste exemplaar heeft geleid tot het bouwen van een tweede exemplaar. Een groene deze keer.
Op Marktplaats is een tamelijk aftands 1306 exemplaar op de kop getikt, evenals een V42. Beide zijn nodig voor de uitvoering van dit projectje. In dit exemplaar wordt een Faulhaber 'Flachmotor´ ingebouwd en tevens wordt deze rangeerloc uitgerust met front- en sluitverlichting.

Het bekende verhaal zoals bij de 63-01. De kap wordt geplaatst in het houten hulpstuk en vervolgens wordt de kap gedecideerd, doch met tact, in stukken gezaagd. Tussen het front en de as wordt een deel weggezaagd. Dit gebeurt ook aan de achterzijde, daar is zo'n 1,5 millimeter meer weggezaagd dan bij de V63-01. Hierdoor blijft er meer tredegebied over aan deze zijde. Het gevolg is ook dat er in de loc aan deze zijde minder ruimte is voor het inbouwen van de verlichting. Waarschijnlijk moet het printplaatje ingezaagd worden op de positie van het tandwiel om de boel passend te krijgen.

De foto hierboven geeft de ingeklemde loc weer, zodat de lijm ongestoord kan uitharden. Op het rechter plaatje is te zien dat de as afstand tussen de V42 en de 1306 identiek is. Het zou niet mooi zijn als de wielen niet zouden aansluiten op de as-uiteinden. Als dat niet overeen zou komen, had er geen verbouwing plaatsgevonden.
Verder is te zien dat de binnenruimte aan loczijde 2 van de gezaagde 1306 net iets groter is dan bij de V42. De verlichting gaat in ieder geval passen.
De traplengtes van de gelijmde 1306 kap zijn voor en achter vrijwel gelijk. Dat ziet er beter uit dan wanneer ze verschillen.

Het maken van de printplaatjes en het solderen van de duo leds is een miniscuul en tijdrovend klusje. De duo led is een type met een common anode en zijn gekocht bij FENN Elektronica. De + kan rechtstreeks op de blauwe draad van de decoder worden aangesloten. De snoertjes van de duo leds zijn lastig te solderen. Aandringen met de soldeerbout en ook tussentijds testen van de leds is het devies. Het printplaatje aan loc-zijde 2 moest, zo bleek, inderdaad deels ingezaagd worden om het aandrijftandwiel niet in de weg te zitten. Bij de V63-01, waarbij de opbouw van zijde 2 net iets langer is gehouden, was dit niet nodig.

Op de bovenstaande foto is de boel gesoldeerd. Voor zover het de weerstanden betreft, is de 'luie' methode gebruikt. Op de + naar zijde 1 en op de + naar zijde 2 is een 10K weerstand gesoldeerd die alle (parallel geschakelde) leds aan de betreffende zijde bedienen. Met een 10K weerstand komt er nog voldoende zichtbaar licht naar buiten, zowel bij warm-wit als bij rood. Deze keer is afgezien van gefriemel met SMD weerstanden.
Rechts, nog een plaatje van de 'normale' groene O&K met daarachter de korte versie. 

Fleischmann V63-03 Groen

Het laatste exemplaar uit deze serie is gereed. Na de derde is het mooi geweest. De kap en de ledverlichting van de 1306-9 zijn gebruikt voor de creatie van deze V63. Een verschil met de eerste twee is dat dit exemplaar is uitgerust met een powerpack. Niet echt nodig, want een locje met dit onderstel blijft eigenlijk maar zeer zelden steken op een van de Engelse kruisingen op de Heimat Bahn. Maar voor het idee, een powerpack is ook in zo'n klein locje in te bouwen en ook nog uit het zicht.

De powerpack die in dit locje wordt ingebouwd is de Smart Power Pack (SPP) van Train-O-Matic. Daarvoor moet ruimte gemaakt worden in het frame. Om dat te realiseren is nodig: Een bankschroef, een boormachine en boor en verschillende vijlen. Een dremel met verschillende slijptolletjes was handig voor het finale werk, maar het kan ook zonder.

Vanwege de hoogte van de 1306 neus, hoeft slechts het ronde gedeelte van de powerpack in het frame 'opgeborgen' te worden. Het printplaatgedeelte mag er bovenuit steken.

De inmiddels bekende zaag en lijm procedure is wederom gevolgd. Daarna zijn de zaagsnedes weggewerkt met fijn schuurwerk, veroudering- en verwerings-kunsten.

Het tandwielgat is iets opgeboord, zodat het originele tandwiel eerst op de as kon worden gelijmd, voordat de motor (met tandwiel) in het frame is gelijmd. De motor is van hetzelfde type als die in de V63-01 zit.

Dan het insolderen van de decoder en het aansluiten van de powerpack aan de decoder: Een puntsoldeerbout en een vaste hand zijn noodzakelijk. Een verlicht vergrootglas erbij is handig. De decoder is een LokPilot-5 Micro (art. 59820). Om te kunnen solderen is de doorzichtige krimpkous van de decoder een beetje los gesneden. Slechts één snoertje van de powerpack moet rechtsstreeks aan de mini-decoder worden gesoldeerd. Het gaat om het zwarte snoertje. De twee andere kunnen 'snoertje aan snoertje' gesoldeerd worden. Zie het schema.

Tot slot:

De V63-03, met verplaatst A-frontsein, rijdt prima na enige trial en error met de CV instellingen. De combinatie Lokpilok-5 Micro - Train-O-Matic SPP functioneert goed. De snelheid van de rangeerloc is geijkt en kan daarmee aanhaken in de automatische treinenloop.